ژاله اصفهانی

هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد

g>

چرا ما اينطور شديم

انروز با ديدن اسم يك دوست قديمي خوشحال شدم از اينكه يك دوست قديمي را پيدا كردم. واز اين نظر كه اسم ايشان را در رديف بزرگان علمي ديدم.وكمي نيز حسادت برم داست كه بهروز خيلي عقبي... ميلي فرستادم وجواب گرفتم.ودوباره ميلي ديگر در خصوص شرايط فعلي و اينكه در كجا زندگي ميكنم و ... نوشتم . اما جواب نگرفتم. و ناراحت شدم. از اينكه 1. جواب انگليسي گرفتم 2 به من در خصوص موقعيت كاريش و اينكه حالا كي هستم.شك كرد و بسيار چيزهاي كه ممكن است خنده دار باشد از ذهنم گذشت, اما بعدا براي خودم تسلي دادم و گفتم تو نيز جاي او بودي شايد اينكار را مي كردي.....بعدش گفتم همان بهتر كه جايش نيستي,

حاج آخوند

کاش ما هم گم می شدیم و پیدا می شدیم ! می بینید این پیدایی ما هیچ ذوقی ندارد؟ برای این که گم نشده ایم ‍! می دانید چطور باید پیدا شویم؟
ذوقی دگر ندارد بی دوست زندگانی
دودم به سر برآمد زین آتش نهانی
ای بر در سرایت غوغای عشق بازان
همچون بر آب شیرین آشوب کاروانی...

در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند
من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند

عاقلان نقطه پرگار وجودند ولی
عشق داند که در این دایره سرگردانند

جلوه گاه رخ او دیده من تنها نیست
ماه و خورشید همین آینه می‌گردانند
عهد ما با لب شیرین دهنان بست خدا
ما همه بنده و این قوم خداوندانند
مفلسانیم و هوای می و مطرب داریم
آه اگر خرقه پشمین به گرو نستانند

وصل خورشید به شبپره اعمی نرسد
که در آن آینه صاحب نظران حیرانند

اين تصوير شروع است برای من
باشد که خير باشد
برای من
سارا و

دعاي رمضان

خدایا قرار بده برایم در آن بهره اى از رحمت فراوانـت وراهنمائیم كن در آن به برهان وراههاى درخشانت وبگیر عنانم به سوى رضایت همه جانبه ات بدوستى خود اى آرزوى مشتاقان.

Papatya

PAPATYA TARLASI

Bir papatya tarlası düşün..
ilkbahar ayı..
Ve sen, onun yanından geçen yolda yürüyorsun...
Ve o papatya tarlasında bir papatya dikkatini çeker..
Binlercesinden birisidir ama sen, onun yanına gidersin..
Onda seni çeken bir şeyler vardır..
O papatyayı olduğu yerden koparırsın..
Sadece senin olsun istersin, sadece senin..
Öleceğini düşünmeden. Ve gidersin o tarladan...
içindeki şiddetin durduramadığı bir bencillik ama bir o kadar
güzel ve
hapsedici.

işte bu TUTKU..



Yine o tarlanın kenarındaki yolda yürüyorsundur..
Yine milyonlarcası arasında bir tanesi seni çeker..
Yaklaşırsın, yanına gidersin o papatyanın..
Gözlerin başkasını görmez olur o an.
Onun için her şeyi yapmak istersin... Dokunmak istersin..
Dokunamazsın, orda, onunla ölmek istersin.
Ama birden hafif bir rüzgar eser ve bir başka güzel çiçek kokusu
gelir
burnuna.. Dayanamazsın onun kokusuna..
Unutturur her şeyi bir anda ve o kokunun geldiği yöne gidersin..
O papatya orda kalmıştır, yüreğinin bir kenarında..
Paylaşılmamıştır bir çok şey..
Unutulmaz belki ama geri de dönülmez ona..

işte bu AŞK...



Yine o yoldasın.. Papatya tarlasının yanından geçen..
Ve yine bir papatya...
Milyonlarcasının içinde seni çeker..
Gidersin yanına.. Orda kalakalırsın..
O hiç ölmesin diye her şeyi yaparsın..
Tüm gücünle onunla olmak istersin..
Oradan seni koparacak hiç bir güç olmadığına inanırsın..
Ve orda onunla ölene kadar birlikte kalırsın...

işte bu da SEVGİ..

بي سبب نيست دلتنگي

بي سبب نيست دلتنگي
بي سبب نيست بي قراري
ياد ها كه مي آيند مرا مي برند با خود
به دورها دوردست هاي خاطراتم
به لذت هاي بودن با كساني كه ساخته ام خاطراتم را با آنها
http://parand.blogspot.com/

The sun is shining, the plain how wide!

The sun is shining, the plain how wide!
But void of herbs and trees, it is barren,
Except crows crowing at every side
Every sound has departed from this plain.

A dark spot trembles from afar, a blot,
Behind a thick veil of dust,
But when you advance and gaze at the spot
You see a man marching in the dust.

Tired from labor his body is in stress,
Besides, his body by dust is surrounded,
From thirst his throat is dry. In that place
His bare feet by thorns are wounded.

As he advances in the waste on and on
He can see a sea of water in the rim,
But when eyeing father in the horizon
It occurs to him that it is a dream.
sohrab

آیدا شاملو

میان خورشید های همیشه
زیبایی تو
لنگری ست-
خورشیدی که
از سپیده دم همه ی ستارگان
بی نیازم می کند

برآمدگي بام حوضخانه تكه اي بود از يك تمام. روي اين تكه ، قيدي نداشتم. دست پاچه نبودم ، نگاهي مرا نمي پاييد، من بودم و كاهگل خواهشناك . چيزي بر اين خلوت پاك مشرف نبود ، مگر آبي آسمان

ümüt

çok kötüyüm ve girgin
آفتاب است و، بيابان چه فراخ!
نيست در آن نه گياه و نه درخت.
غير آواي غرابان، ديگر
بسته هر بانگي از اين وادي رخت.

در پس پرده‌يي از گرد و غبار
نقطه‌يي لرزد از دور سياه:
چشم اگر پيش رود، مي‌بيند
آدمي هست كه مي‌پويد راه.

تنش از خستگي افتاده ز كار.
بر سر و رويش بنشسته غبار.
شده از تشنگي‌اش خشك گلو.
پاي عريانش مجروح ز خار.

هر قدم پيش رود، پاي افق
چشم او بيند دريايي آب.
اندكي راه چو مي‌پيمايد
مي‌كند فكر كه مي‌بيند خواب.

شبی یاد دارم که چشمم نخفت شنیدم که پروانه با شمع گفت
که من عاشقم گر بسوزم رواست تو را گریه و سوز باری چراست
شمع را باید از این خانه به در بردن وکشتن
تا که همسایه نداند که تو در خانهٔ مایی
کشتن شمع چه حاجت بود از بیم رقیبان پرتو روی تو گوید که تو در خانه مایی

بگفت ای هوادار مسکین من برفت انگبین یار شیرین من
چو شیرینی از من به در می‌رود چو فرهادم آتش به سر می‌رود

ben

iş var ama işsizim

sabz