بهترين چيز رسيدن به نگاهی است كه از حادثه ی عشـــق تر است‌

گوش كن ، جاده صدا می زند از دور قدم های ترا
چشم تو زينت تاريكی نيست‌. پلك ها را بتكان ، كفش به پا كن ، و بيا
و بيا تا جايی، كه پر ماه به انگشت تو هشدار دهد و زمان روی كلوخی بنشيند با تو،
و مزامير شب اندام ترا، مثل يك قطعه آواز به خود جذب كنند
پارسايی است در آنجا كه ترا خواهد گفت:
بهترين چيز رسيدن به نگاهی است كه از حادثه ی عشـــق تر است
sohrab‌...

یک پنجره برای دیدن یک پنجره برای شنیدن ....

پنجره
تبعید می شود دلی آنسوی پنجره

یک شب میان باد و هیاهوی پنجره

دستی مچاله شد و هراسان شبیه مرگ

یک آن هجوم برد به گیسوی پنجره

آتش نبود درد که می ریخت بی هوا

بر چهره اش میان دو بازوی پنجره

تقدیر می نوشت و ساعت شتاب کرد

مثل همیشه مرد رو به روی پنجره

در ذهن پر تلاطم بانو چه می گذشت

تردید،بازگشت،تکاپوی پنجره

تا لحظه ی وداع ... ودیگر تمام شد

چشمان مرد خیره به آنسوی پنجره

این همه رنج و اندوه در کنار تبسمها از یادآوری آن اندوه ها.
الان که فکر میکنم،میبینم ترس از دست دادنش در زمانی بود که هیچ چیزی برای بدست آوردنش نداشتم، وگذاشتم از دستم برود،و خاطرش بر تمام سلولها باقی بماند.آری او لقمه بزرگی برای من بود. آن را من انتخاب نکردم آمد در خوابم و شش ماه بعد پیدا شد. او برای من فرستاده شده بود ، اما میدانستم، در آن موقع خواب دیدن میدانستم،از دستش خواهم داد، تقصیر باز من بودم ،.........من

به درک راه نـبرديم به اكــسيژن آب
برق از پولک ما رفــت كه رفــت
ولی آن نور درشــت ، عكس آن ميخك قرمز در آب
چشــم ما بود ، روزنی بود به اقــرار بهشـــت
تو اگــر در تپـش باغ خــدا را ديــدی ، همــت كـن
و بــگو ماهی ها ، حوضشــان بـــی آب اســـت..